Dekad Memalukan Mesir?

 Selepas pembunuhan beramai-ramai Rabaa 10 tahun lalu, pemerintah Mesir membentuk jawatankuasa pencari fakta rasmi untuk menyiasat kemungkinan pelanggaran hak asasi manusia.

Satu lagi majlis separa rasmi juga mengeluarkan laporan setahun kemudian.

Penemuan menunjukkan bahawa pasukan keselamatan menggunakan kekerasan yang berlebihan di Rabaa dan ratusan terbunuh - walaupun jumlahnya lebih rendah daripada yang ditemui oleh organisasi hak asasi manusia.

Walau bagaimanapun, tiada seorang pun pegawai atau entiti telah dipertanggungjawabkan , pasukan yang bertindak keras terhadap penunjuk perasaan telah diberi ganjaran, dan sebuah monumen telah didirikan di tengah-tengah Dataran Rabaa untuk menghormati polis dan tentera.

Sebilangan kumpulan hak asasi manusia dan ahli politik telah mengkritik kerajaan lain, termasuk Amerika Syarikat , kerana gagal menangani rekod hak asasi manusia el-Sisi semasa mereka berurusan dengan presiden.

Dalam satu kenyataan pada hari Isnin, Philip Luther, pengarah penyelidikan dan advokasi Amnesty International untuk Timur Tengah dan Afrika Utara, menyifatkan 10 tahun terakhir di Mesir sebagai "dekad memalukan".

"Pembunuhan beramai-ramai Rabaa adalah titik perubahan berikutan pihak berkuasa Mesir tanpa henti meneruskan dasar bertoleransi sifar terhadap perbezaan pendapat," katanya.

“Ketiadaan tindak balas yang mantap dan diselaraskan oleh masyarakat antarabangsa terhadap pembunuhan beramai-ramai Rabaa telah membolehkan tentera dan pasukan keselamatan Mesir melarikan diri dengan pembunuhan besar-besaran secara literal.”

Menurut Amnesty International, keadaan hak asasi manusia di Mesir telah merosot dengan ketara dalam dekad yang lalu, termasuk melalui tindakan keras berterusan terhadap protes jalanan, penahanan sewenang-wenangnya, perbicaraan tidak adil dan kehilangan secara paksa.

Organisasi yang berpangkalan di London itu juga telah mengutuk ratusan hukuman mati, hukuman mati dan penyeksaan untuk menindas perbezaan pendapat, serangan terhadap kewartawanan bebas dan kebebasan bersuara, ruang sivik yang semakin mengecil, dan diskriminasi.